Warsztaty
Szczegółowe informacje wkrótce
O prowadzącym
Jacek Hugo-Bader to jeden z najwybitniejszych polskich reportażystów, specjalista od krajów byłego bloku wschodniego. Z wykształcenia pedagog, z zamiłowania podróżnik. Od 1990 roku związany z "Gazetą Wyborczą" jako reportażysta. Dwukrotny laureat nagrody Grand Press. Najbardziej znany jako autor książek, takich jak „Szamańska choroba”, „Biała gorączka”, "Dzienniki kołymskie".
Jako reportażysta w Rosji i byłych krajach Związku Radzieckiego spędził w sumie prawie cztery lata. Na rowerze pokonał całą Azję Środkową, pustynię Gobi, Chiny, Tybet, góry Pamir, a jezioro Bajkał przepłynął kajakiem. W zimie 2007 roku samotnie odbył wielomiesięczną podróż samochodową z Moskwy do Władywostoku, którą opisał w Białej gorączce. W 2011 udał się w podróż autostopem z Magadanu do Jakucka. Zapis podróży w postaci tekstów i nagrań ukazywał się na bieżąco w „Gazecie Wyborczej”, po czym wraz z nowymi reportażami trafił do wydanej w grudniu tegoż roku książki Dzienniki kołymskie.
Czytaj dalej...
Jest również autorem książek Długi film o miłości. Powrót na Broad Peak oraz W rajskiej dolinie wśród zielska, nominowanej do Nagrody Literackiej Nike, a także współautorem filmów dokumentalnych „Jacek Hugo-Bader. Korespondent z Polszy”, opowiadającym o ukraińskim Donbasie, oraz Ślad po mezuzie, który jest opowieścią o białoruskich Żydach. Dwukrotnie uhonorowany nagrodą Grand Press i głównymi nagrodami Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Jego książka Skucha była nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej i Nagrody Literackiej Nike, a „Magazyn Literacki Książki” wydawany przez Bibliotekę Narodową, uznał ją za najlepszą książkę reportażową 2016 roku. Dwa lata później Jacek Hugo-Bader wydał Audyt, a w 2020 roku ukazała się Szamańska choroba. W kwietniu 2022 roku miała miejsce premiera nowej książki Strażnicy wolności.
KSIĄŻKA:
„SZAMAŃSKA CHOROBA”
Wydawnictwo: HBM Hugo-Bader Media (2021)
Jacek Hugo-Bader reporter, opisuje najbardziej niezwykłą podróż w swoim życiu, do której przygotowywał się 13 lat. A żeby niezwykła była do samego końca, by wydać książkę założył własne wydawnictwo. Wszystko zrobił sam - nie licząc błogosławieństwa szamanki Ałtany, szamanów Ondara, Kułana i Andrieja Pawłowa.
W książce opowiada o szamanizmie, będącym częścią kultury tamtejszych rdzennych mieszkańców oraz o niebywałych ludziach, których miał przyjemność poznać na swej drodze. Przedstawia także niesamowite i trudne do uwierzenia historie. Z książki dowiadujemy się m.in. czym jest szamańska choroba, która wybiera człowieka i tak długo go dręczy, dopóty ten jej nie przyjmie.
Fragment książki:
"To nie jest zwyczajne wygrzewanie ciała w parze i ukropie, ale szamańska tortura w chacie potu, doprowadzanie samego siebie przez fizyczną udrękę do ekstazy, rytuał ognia i wody, w którym wrzaski i wycie kobiet mieszają się z gardłowym śpiewem szamanów. To przerażający, diabelski dźwięk o nieludzko niskiej częstotliwości, przy którym ciarki latają po plecach. Nazywają to chripłopienijem, czyli śpiewem rzężącym, chrypiącym, czy też charczącym, a u nas – śpiewem gardłowym. Chociaż wyobraźnia podpowiada, że to melodia, którą wyrywają komuś z brzucha, pieśń konającego na torturach.
A z chaty co chwila wybiega któraś z kobiet i zupełnie goła, zataczając się gna jak szalona z rozkudlonym łbem przez dziedziniec, pada na ziemię, wykrzykuje coś niezrozumiale, a potem cichnie, mokrą twarz, piersi i brzuch maże brudnymi od ziemi rękoma i wraca do gorącej jak piekło chaty.
Kolejna magiczna noc. Pełna szaleństwa, krzyku, płaczu i zawodzenia."
(fragment książki Szamańska choroba, Jacek Hugo-Bader)
