Szamanizm jest jedną z najstarszych duchowych i uzdrowicielskich tradycji ludzkości obecnych na całej Ziemi. Jego korzenie sięgają początków ludzkości i leżą u podstaw każdej ze znanych kultur. To nie filozofia czy religia, tylko praktyczne techniki, metody i wierzenia, oparte na umiejętności korzystania z praw Natury i Kosmosu.
Słowo szaman oznacza „tego, który wie”, wywodzi się od rdzenia sa – „wiedzieć” i pochodzi z języka wschodniosyberyjskich Ewenków. Ale szaman, to także „ten, który poszukuje w ciemności”. Szamani to uzdrowiciele, kapłani, wizjonerzy będący w łączności ze światem bogów i duchów. To poprzednicy współczesnych lekarzy, psychoterapeutów, psychiatrów i ekologów.
W tradycjach szamańskich wspólna jest wiara w istnienie duchów i świata duchowego, z którego pochodzi wiedza, moc i uzdrowienie. A także przekonanie, że wszystko co istnieje posiada duszę lub ducha. Podstawowym założeniem szamanizmu jest istnienie świata duchów, a szaman (lub szamanka) to osoba, która potrafi wkroczyć w ten świat i współpracować z niewidocznymi mocami. Szamani od wieków zajmują się utrzymywaniem harmonii między światem rzeczywistym a duchowym, między człowiekiem a naturą, uzdrawiają, odczytują przyszłość, pośredniczą w relacjach ludzi z duchami. Są pomostem między światem ziemskim i tym niewidzialnym, pośredniczą pomiędzy światem duchów a codziennym życiem zwykłych ludzi.
Według szamanów wszystko, co istnieje w przyrodzie jest ożywione i ma duszę. Minerały, rośliny, zwierzęta, rzeki, a nawet cały wszechświat ma swojego ducha lub duszę. Wszystko, co żyje jest wypełnione energią i jest połączone ze sobą. Jesteśmy powiązani energią z wszystkim wokół, nie tylko z ludźmi, ale także z całą naturą, która tworzy Krąg Życia. Szamanizm uczy, że wszystko jest powiązane niewidoczną siecią energetyczną, każdy wpływa na innych, na otaczający świat, innych ludzi, naturę i żywioły. Nikt nie jest oddzielony. Żyjemy w sieci powiązań energetycznych, duchowych, społecznych, mistycznych. Każdy nasz najmniejszy ruch, każda myśl i decyzja, wprowadza drgania w tę sieć, nową wibrację. Naturalny krajobraz jest ożywioną Matką Ziemią a natura jest świętością. Szamani potrafią dostrzec i wykorzystać w swej praktyce energię kamieni, roślin, gór, rzek i zwierząt. Zakładają ciągłą obecność świata duchowego we wszystkich przejawach natury.
"Tak jak kamień wrzucony do wody, tak każdy człowiek wytwarza w swoim życiu fale i kręgi na wodzie. Pamiętaj, że fale te mogą zakłócić spokój innych Istot. Pamiętaj, że odpowiedzialny jesteś za to, co wkładasz do swego kręgu i o tym, że twój krąg styka się z innymi. Musisz żyć w taki sposób, aby pokój pochodzący z twego kręgu przenikał do innych, z całym swoim błogosławieństwem. Kręgi pochodzące ze złości lub zawiści będą promieniować te uczucia na inne kręgi. Jesteś za to odpowiedzialny. Cokolwiek się dzieje wewnątrz nas - rozchodzi się to na cały świat, przekazując bądź piękno bądź niepokój innym kręgom życia."
/Jamie Sams, „13 pierwotnych Matek Klanowych”/
Szamanizm to także pamięć o naszych Przodkach, korzeniach, tradycji i kulturze. Szacunek dla przeszłości i tych co żyli przed nami. Korzystanie z pradawnej mądrości, wiedzy i rytuałów naszych przodków. Docenienie rdzennych tradycji plemiennych i kultur, tego co w większości zostało już utracone.
Szamanizm zakłada, że wszechświat składa się z trzech sfer kosmicznych, połączonych ze sobą centralną osią. Występuje trójdzielny podział świata – na świat podziemny, świat środkowy i świat nieba, oraz koncepcja axis mundi/ osi świata i Drzewa Życia, po którym szamani wspinają się i schodzą w dół w swoich podróżach w inne wymiary. Równie ważna jest też koncepcja czterech kierunków świata i czterech żywiołów.
Szamańska Podróż
Najważniejszą szamańską praktyką jest „szamańska magiczna podróż” do świata duchów, przejście z jednego kosmicznego regionu do drugiego. Podczas takiej podróży szaman może uzdrawiać, przywołuje Moc, poszukuje zagubionych lub utraconych dusz, odprowadza dusze zmarłych na miejsce spoczynku.
Szamani podróżują do światów duchowych, aby prosić o pomoc i uzdrowienie dla ludzi. Osiągają to przez wejście w odmienne stany świadomości, stany transowe i ekstatyczne.
Szaman wprowadza się w trans najczęściej poprzez rytmiczne bębnienie (bębny, grzechotki), monotonny śpiew oraz spożycie „roślin wizyjnych” / halucynogennych.
W czasie rytuału szaman traci częściowo przytomność, podczas gdy jego dusza wędruje swobodnie po świecie duchów, korzystając z pomocy sprzyjającego Ducha Pomocnika/ Przewodnika. Może to być także duch zwierzęcia/ Zwierzę Mocy, lub duch słońca, drzewa, jeziora.
Jednym z najbardziej znanych rytuałów szamańskich uwzględniających zażywanie środków halucynogennych jest ceremonia picia wywaru zwanego ayahuasca z Ameryki Południowej. W innych kulturach szamańskich zażywane są najrozmaitsze rośliny lub grzyby zawierające związki psychoaktywne np. muchomor czerwony amanita muscaria u szamanów syberyjskich; tytoń u Indian Ameryki Północnej.
Szamański bęben
Szamański bęben jest podstawowym narzędziem podróży szamańskiej i nazywany jest często „łodzią szamana” lub „wierzchowcem szamana”. Szaman nie gra na bębnie – szaman budzi ducha bębna… Monotonne bicie w bęben w rytmie około 200-220 uderzeń na minutę wywołuje głęboki stan medytacyjny, odmienne stany świadomości i trans.
Szaman jako uzdrowiciel
Szaman jest uzdrowicielem ciała i duszy. Dla niego choroba jest sygnałem płynącym od duszy, że potrzebna jest wewnętrzna transformacja, że człowiek nie żyje w zgodzie ze swoimi pragnieniami, celem i tęsknotą duszy. Pomaga przywracać energię w ciele i duszy, kieruje jej przepływem. Pomaga odbudować równowagę i harmonię w człowieku, poczucie głębokiej więzi ze sobą samym, ze społecznością oraz światem widzialnym i niewidzialnym, a także z duchowością. Towarzyszy też w przekraczaniu Progów Przejścia – czyli przechodzeniu z jednego ważnego etapu życiowego do kolejnego (narodziny, dojrzewanie, inicjacje, śmierć). Szaman może uzdrawiać poprzez usunięcie niewłaściwie występujących energii lub poprzez przywrócenie energii, które zostały utracone. Czasami pomaga przywrócić utracone części duszy (który to stan zazwyczaj objawia się chorobami psychicznymi i depresją).
Szamanizm – związek z naturą
Szamanizm przywraca nam to co odwieczne, pierwotne i naturalne. Ponieważ współcześnie zatraciliśmy kontakt z naturą, żywiołami i nasza planetą – szamanizm przywraca nam szacunek do Matki Ziemi. Przywraca naszą pierwotną łączność z siłami Natury, z żywiołami: ogniem, wodą, ziemią, powietrzem/ wiatrem. Przypomina, że czas wrócić do naszych korzeni, do natury, lasu, do tego od czego odcięła nas cywilizacja i miasta.
Szamanizm, poprzez kontakt z naturą, przywraca nam nasze głębokie połączenie z cyklami przyrody, porami roku, odwiecznymi cyklami życia i umierania. A poprzez to, przywraca nam naszą wewnętrzną równowagę i harmonię, pomaga odnaleźć nasze miejsce we Wszechświecie. Uczy obecności, uważności, tego co jest tu i teraz – powiew wiatru na twarzy, szum kropli deszczu, szmer liści, ciepło ogniska...
We wszystkich tradycjach szamańskich, bardzo ważnym przesłaniem była zawsze troska o naturę. I tę najbliższą, która nas otacza, i tę pojmowaną bardzo szeroko – jako dbanie o całą naszą Planetę, Ziemię, Wodę, Powietrze, Zwierzęta i Rośliny.
